اهمیت رشد اخلاقی کودک / والدین حتما بخوانند

[Saltanat]

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام به شما مادر یا پدر عزیز
باتوجه به تاپیک هایی که در انجمن ایجاد میشه لازم دیدم این تاپیک رو ایجاد کنم و امیدوارم کمک کننده و مفید واقع بشه

اهميت رشد اخلاقي كودك از نظر دینی :

در روايات مختلف در مورد رشد اخلاقي و عاطفي كودك آمده است كه وقتي به كودك وعده اي داديد به آن وفا كنيد .
از حضرت امام كاظم (ع) نقل شده است كه :
وقتي‌به بچّه‌ها‌ وعده‌اي‌داديد به‌ آن‌ وفا كنيد زيرا آنها شما‌ را رزّاق خود‌مي دانند خداوندمتعال درهيچ موردي به‌ مانند‌آنجا كه‌به‌كودكان‌ و زنان مربوط مي‌شود خشمناك نمي شود.
و همين طور در روايات آمده است كه به كودك دروغ نگوييد و يا عدالت را در حق كودكان به اجرا در آوريد .
رسول خدا (ص) نگاه كرد به مردي كه دو پسر داشت يكي را بوسيد و ديگري را نبوسيد ، حضرت او را مورد مؤاخذه قرار دادند و فرمودند : چرا مساوات و عدالت را در حق ديگري رعايت نكردي؟ اين روش غير از اين كه حس حسادت را در كودك تحريك مي كند ، روح بي عدالتي را نيز در او پرورش مي دهد.

شيوه صحيح تربيت كدام است؟

تربيت صحيح و كامل فرزندان يك خانواده قبل از هرچيز به عقل و درايت ، انصاف و عدالت والدين احتياج دارد . مشي عاقلانه و روش حكيمانه پدر و مادر در پرورش‌فرزندان پایه اساسي سعادت و خوشبختي‌ آنان‌است.
ستمگريِ پدر و مادر و سختگيري هاي بي حساب برخلاف شرع وعقل است و نتايج شوم آن سوء تربيت فرزندان است.
در خانواده اي كه اساس پرورش بر پاية تعالي روان و عشق به كمال استوار است ، در خانواده اي كه هدف تربيت ، ايجاد شايستگي و صلاحيت در كودكان است تنبيه و تهديد وسيله مناسبي نخواهد بود و پدري كه با فرزندان‌خود به زبان‌مجازات و تهديد سخن بگويد و از راه وحشت و ترس، آنان را به اطاعت كوركورانه خويش وا دارد ، هرگز عشق به تعالي و ترقي را در نهادكودكان نخواهد يافت . اساساً در چنين خانواده اي كودكان موقعيت خود را درك نكرده به شخصيت خود توجهي نمي كنند.
زيرا پدر با آنها درباره خودشان سخن نگفته و ارزش آنها را به حساب نياورده است . او تنها با فرزندان خود از موضع قدرت و زور سخن گفته است.
آري ، براي داشتن كودك سالم نخست بايد محيط منزل را سالم ساخت و پدر يا مادر را درس پدري و مادري آموخت تا بتوانند كودك سالم و فاقد ناراحتی رواني تربيت كنند.
بدبختانه بعضي از پدران و مادران بر اثر بي اطّلاعي از فن تربيت ، سخنان ملامت‌آميز خودرا تكرار مي‌كنند و به قصد اصلاح كودكان و نوجوانان خود پيوسته آنان را مورد توهين و اهانت خويش قرار مي دهند ، غافل از آنكه تكرار ملامت ، اثر معكوس دارد و كودك و نوجوان را در انجام اعمال ناپسند خود جري‌تر مي كند و آنان را به لجاجت وا مي دارد .

امام علي(ع) مي فرمايد:
زياده روي در ملامت و سرزنش آتش لجاجت را مشتعل مي كند.

در محبّت به كودك نبايد افراط كرد.

با اينكه اسلام به ارضاي عواطف كودك توجة بسيار دارد ، ولي در عين حال توصيه‌مي‌كند كه محبت نسبت به فرزندان نبايد از حد تجاوز كند ؛ زيرا محبت زياد نسبت به كودك در جايي كه بايد با او جدّي برخورد كرد ، موجب لوس شدن و وابستگي بيش از حد به پدر و مادر مي شود و كودك نمي تواند در راه كمال قدم بردارد .
از امام باقر (ع) نقل شده كه :
بدترين پدران كسي است كه در محبّت به فرزندان خود از حد تجاوز كند .

[رامونا]

سلام،
ممنون از مطلب خوبتون.

به نظر من محبت همیشه خوب و مفیده،
این محبت زیاد نیست که باعث آسیب میشه؛

درواقع مشکل از اونجا شروع میشه که از محبت به عنوان رشوه یا باج دادن به فرزند استفاده میشه.
از اینجاست که فرزند دچار ایرادات شخصیتی میشه.

اگر نه محبت به خودی خود هیچوقت آسیب زا نیست.

[Saltanat]

سلام،
ممنون از مطلب خوبتون.

به نظر من محبت همیشه خوب و مفیده،
این محبت زیاد نیست که باعث آسیب میشه؛

درواقع مشکل از اونجا شروع میشه که از محبت به عنوان رشوه یا باج دادن به فرزند استفاده میشه.
از اینجاست که فرزند دچار ایرادات شخصیتی میشه.

اگر نه محبت به خودی خود هیچوقت آسیب زا نیست.

سلام به شما ، خواهش میکنم

محبت با مدیریت درکنار هم فقط به بالندگی و رشد کودک کمک میکنه
اما محبتی که از مدیریت والدین خارج باشه میتونه ارزش های تربیتی فرزند رو تحت تاثیر قرار بده
بزارین گفته شمارو به چالش بکشیم
برای مثال اگر والدینی که محبت میکنند اگر این محبت فراتر از ظرفیت کودک ۴ ساله یا ۲ ساله و.... باشه ، باعث میشه کودک لوس بشه و یک کودک در این وضعیت یاد نمیگیره موقع ورود به اتاق والدین باید در بزنه ، یا جدا خوابیدن از محل خواب والدین براش راحت نیست ! و در مدل بیانی ساده بگم یک کودک دراین وضعیت
دربرابر آموزش و فراگیری نکات تربیتی استقامت میکنه
چرا ؟ چون والدین درحدی محبت کردند که کودک هرگونه تلاش والدین برای استقلال کودک رو دال بر بی توجهی میدونه !
مثلا والدین درتلاش هستند کودک برای ورود به اتاق خواب در بزنه
و بعد داخل بشه ، اما درذهن کودک اینکار یعنی جدایی و بی محبتی از سوی والدین ، پس دربرابر انجام دادن این کار و تبدیل شدن این کار به عادت رفتاری استقامت میکنه
منظور از اینکه گفته میشه والدین نباید از محبت کردن تجاوز کنند
یعنی نباید بدون مدیریت محبت کنند ،
والدین باید کودک درون خودشون رو کنترل کنند
و رفتارهای متعادل داشته باشند نه زیاد رسمی نه زیاد عاطفی

درجامعه امروزی والدینی هستند که واقعا به فرزنداشون محبت دارند اما مِتُد و روش اونها اشکال داره ، برای مثال با کودک با لحن کودکانه صحبت میکنند
کودکی که والدین باهاش با زبان کودکانه صحبت میکند باعث میشن این بچه در محیط اجتماعی مث مهمونی ها همون طرز رفتار رو از والدین بخواد
درحالی که والدین در اون مکان نمیتونند اون رفتار محیط منزل رو برای بچه به ارمغان بیارن و این باعث میشه کودک در اون جمع یا مکان احساس خطر و احساس معذب بودن داشته باشه
و کودک وابسته به رفتار محبت آمیز نمیتونه با دیگران تعامل کنه
چون دیگران به احتمال زیاد باهاش کودکانه صحبت نمیکنند
به خصوص همسالان کودک و این باعث میشه کودک پیرو معذب بودن در جمع همسالان از اون اجتماع دوری کنه و درنتیجه مهارت هایی که از همسالان یا درجمع های اجتماعی قرار یاد بگیره بی نصیب خواهد بود

پس والدین باید نوع رفتار و محبت کردن خودشون رو مدیریت کنند
تا بتونند تحت تاثیر شرایط مختلف و حالت های مختلف و مکان های مختلف یک پارچگی بیشتری داشته باشند

البته گفته های فوق برحسب شرایط سنی کودک و جنسیت کودک مسئولیت های متفاوتی رو به والدین محول میکنه
اما درحالت کلی میتونه الگویی مناسب برای مهارت تربیت بهتر باشه

ناگفته نماند که معیار های والدین از تربیت کودک بسیار نقش مهمی در پذیرش گفته های دیگران داره
مثلا والدینی براشون مهم نیست کودک درموقع خواب اونها در کنارشان باشه ، یا الزامی نمیبینند کودک موقع ورود به اتاق اونها در بزنه و این باعث میشه گفته های فوق براشون جلوه خوشایند نداشته باشه و نوعی سخت گیری باشه

درحالت کلی با گفته شما موافق هستم اما درجایی که والدین محبتی با بامدیریت به کودک داشته باشند

[رامونا]

سلام به شما ، خواهش میکنم

محبت با مدیریت درکنار هم فقط به بالندگی و رشد کودک کمک میکنه
اما محبتی که از مدیریت والدین خارج باشه میتونه ارزش های تربیتی فرزند رو تحت تاثیر قرار بده
بزارین گفته شمارو به چالش بکشیم
برای مثال اگر والدینی که محبت میکنند اگر این محبت فراتر از ظرفیت کودک ۴ ساله یا ۲ ساله و.... باشه ، باعث میشه کودک لوس بشه و یک کودک در این وضعیت یاد نمیگیره موقع ورود به اتاق والدین باید در بزنه ، یا جدا خوابیدن از محل خواب والدین براش راحت نیست ! و در مدل بیانی ساده بگم یک کودک دراین وضعیت
دربرابر آموزش و فراگیری نکات تربیتی استقامت میکنه
چرا ؟ چون والدین درحدی محبت کردند که کودک هرگونه تلاش والدین برای استقلال کودک رو دال بر بی توجهی میدونه !
مثلا والدین درتلاش هستند کودک برای ورود به اتاق خواب در بزنه
و بعد داخل بشه ، اما درذهن کودک اینکار یعنی جدایی و بی محبتی از سوی والدین ، پس دربرابر انجام دادن این کار و تبدیل شدن این کار به عادت رفتاری استقامت میکنه
منظور از اینکه گفته میشه والدین نباید از محبت کردن تجاوز کنند
یعنی نباید بدون مدیریت محبت کنند ،
والدین باید کودک درون خودشون رو کنترل کنند
و رفتارهای متعادل داشته باشند نه زیاد رسمی نه زیاد عاطفی

درجامعه امروزی والدینی هستند که واقعا به فرزنداشون محبت دارند اما مِتُد و روش اونها اشکال داره ، برای مثال با کودک با لحن کودکانه صحبت میکنند
کودکی که والدین باهاش با زبان کودکانه صحبت میکند باعث میشن این بچه در محیط اجتماعی مث مهمونی ها همون طرز رفتار رو از والدین بخواد
درحالی که والدین در اون مکان نمیتونند اون رفتار محیط منزل رو برای بچه به ارمغان بیارن و این باعث میشه کودک در اون جمع یا مکان احساس خطر و احساس معذب بودن داشته باشه
و کودک وابسته به رفتار محبت آمیز نمیتونه با دیگران تعامل کنه
چون دیگران به احتمال زیاد باهاش کودکانه صحبت نمیکنند
به خصوص همسالان کودک و این باعث میشه کودک پیرو معذب بودن در جمع همسالان از اون اجتماع دوری کنه و درنتیجه مهارت هایی که از همسالان یا درجمع های اجتماعی قرار یاد بگیره بی نصیب خواهد بود

پس والدین باید نوع رفتار و محبت کردن خودشون رو مدیریت کنند
تا بتونند تحت تاثیر شرایط مختلف و حالت های مختلف و مکان های مختلف یک پارچگی بیشتری داشته باشند

البته گفته های فوق برحسب شرایط سنی کودک و جنسیت کودک مسئولیت های متفاوتی رو به والدین محول میکنه
اما درحالت کلی میتونه الگویی مناسب برای مهارت تربیت بهتر باشه

ناگفته نماند که معیار های والدین از تربیت کودک بسیار نقش مهمی در پذیرش گفته های دیگران داره
مثلا والدینی براشون مهم نیست کودک درموقع خواب اونها در کنارشان باشه ، یا الزامی نمیبینند کودک موقع ورود به اتاق اونها در بزنه و این باعث میشه گفته های فوق براشون جلوه خوشایند نداشته باشه و نوعی سخت گیری باشه

درحالت کلی با گفته شما موافق هستم اما درجایی که والدین محبتی با بامدیریت به کودک داشته باشند

درسته محبت باید مدیریت بشه.